Sibel 5/12/2005 ·Tarihinden bi günlük notu (Ne kadar ciddiyim? Vay canına dedim görünce!)
Belki inanmayacaksınız ama son yılımın tek çelişkisi bu oldu/oluyor!
Dünya tarihine bakıldığında evrim en bariz realite. Sanki evrilmek mecburi gibi görünüyor. Üstelik sonsuzca devam edebilirmiş gibi görünüyor (bulunduğum noktadan bakıldığında); çünkü evrim, zamanı hiç takmıyor!
Evrilmekten kaçmak mümkün değil mi?!
Zaten benim “oyun kuramı” da sonuçta evrilmenin bizi bi yere götürmediği olgusu üzerine yapılanıyor.
Kendi kuramımda oyundan kaçmak için yapılacak tek şeyin kendi etrafında dönmeyi bırakmak olduğunu söylemiştim. Bundan da hala hiç kuşkum yok!
O zaman ne demeye evriliyormuşum gibi hissediyorum?
Cevabı açık; demek ki kendi çevremdeki dönüş durmuyor!
Çelişki burada başlıyor; evrilmek için hazırım. Yani Sibel denen makina şu anda buna hazır, biliyorum. Kıpırdamaya çekiniyorum. Ama üzerime sel suyu gibi geleni görmezden gelemiyorum.
Mesele aslında şu; ben Sibel değilim. Ben evrilmenin gereksizliğini bilenim.
Berbat bi durum!
Ve yine biliyorum ki; bu ve buna benzer çelişkiler, Sibel’le aynı seviyeye geleceğimiz ana kadar bitmeyecek.
Onunla ne yapacağımı bilemiyorum.
Daha berbat olanı da şu; ne yapacağımı bilmek için Sibel’e muhtacım!!!
İronik değil mi?
Sibel ne yapacağını fevkalade biliyor; zaten programı buna göre hazırlanmıştır.
Evrilmenin anlamsızlığını bilen ben, kendi etrafında dönmeyi bırakamıyan Sibel yüzünden, onu evrilmesi için serbest bırakmak zorundayım.
Serbest bırakmazsak, onunla sonsuza kadar ŞU AN da duracağız. Fakat bu çelişki de bizimle duracak…
Ben hayatımda bu kadar saçma bi şey görmedim. Bir şeyin oluşunu, onun olmama nedeninin içine nasıl sokarım ben? Hayır bu kadar da şapşal olamam herhalde!
Yine de olmuşum işte!
Bu yalnızca KAZA eseri olabilirdi…
Bir (1), sıfırın (0) içine girebilir mi?
01010000101011111010100101010100100101010101010101010101010101
Böylece yan yana geldiklerinde görüntü oluşuyor; hayat illizyonu!
Bu zavallı dizilerden kurtulmak için bir, sıfırın içine girmeli!