Sonsuzluğun oyunu
Kurtuluşu imkansız bir labirent gibi…
İstemek ve korkmakla başlayan,
Bilinenin güvenliğinde dar bir alanda hapsolan…
Eğer ve öyle olmasaydı diye biten…
Kabuğunun içindeki yapay ben miydi konuşan?
Görülmez sokaklarda kaybolmaktansa,
Sevilmeyen olmak…
Yaratılan kimliklerde beslenen hikayeler…
Her yaşamda bir hikaye,
Her hikayede bir yaşamın tükendiği,
Sonsuzluğun oyunu hiç bitmek bilmeyen…
Fibromiyalji tarihçesi "Nörasteni" gibi terimlerle tanımlanmaya çalışılsa da 1904 yıllarında Gowers "fibrositis" tanımını kullanmış, böylece…
4 Mart 2020 Mircea Eliade: Dünyanın en tanınmış, saygı duyulan şaman araştırmacısı, kendisi bir şaman…
Komik olacak ama dün gece uyumadan önce tüm hayatım gözümün önünde resmî geçit yaptı, bir…
#şehirdenindimköye zamanı bile elden kaçıyor korkarım, fotoğraflara baktığınızda #megakent faciasını anlamak hiç de zor değil…
Lütfen önce Asimov’un 1954 yılında yazdığı Çok güzel bir gün öyküsünü okuyun ve sonra konuya…
önceki bölüm için tıklayınız BİR SUDANLI SİRİUS SİSTEMİ Ynzan: M. Griaule ve G. Dieterleıı Not:…
View Comments
Oyun olduğunu bilerek neden oynarız?
Sanırım eğlenmeyi çok sevdiğimizden:)))
Şaka bir yana, oyun olduğunu anlamak için olsa gerek ve çoğu insan zaten oyun içinde olduğunun farkında değil...
Bu doğru. Ayrıca eğlenceli olduğu da doğru :)
Hayat bence sabitlik ile chaos arasinda gidip geliyor, hem de durmaksizin. Anormallik belli bir seviyede kalip o seviyeyi sabitlestirmeye calismaktir. Akisin karsisina gecip "iste hayat buder" dercesine nokta koymaktir. Oyun ise bu dinamikligi saglayan seyin enerjisi gibime geliyor...