Bir şeye sınır koymak kendine sınır oluyor, bunu zaten biliriz ama uygulamada an be an yaşadıkça hayretim şaşıyor bazen :)…
An’da bişeyler olurken biz zihnimizin takılmış olduğu (ciddi ya da önemsiz, farketmez) başka bi yerde oluyoruz. Dünya bize herşeyi tastamam…
Bir yerden başka bir yere gittiğimiz yok bizim. Hep şu andayız. Tam ortada. Tıpkı bu ağacın gövdesinin toprakla kesiştiği nokta…