An’da bişeyler olurken biz zihnimizin takılmış olduğu (ciddi ya da önemsiz, farketmez) başka bi yerde oluyoruz. Dünya bize herşeyi tastamam söylüyor ama ona odaklanacak kendimiz ortada yok.
Bir mekANa bütünümüzü getirip götürebiliyor muyuz?
Bu önemli bi sorudur.
Kendimi o mekANa tam olarak veremeyeceğim bir durum ortaya çıktığında hemen durumu çevremdekilere bildirip özür dilerim. Beni talep eden şeye (zihnendir çoğu kez, bi uyaran ollmuştur) gider halleder dönerim ve döndüğümü -yine kendimi tam kullANıma sunduğumu- beyan ederim.
Bunu neden yaparım diye düşününce, öncelikle kendime, birlikte olduğum insanlara ve bizatihi AN’a saygımdan olduğunu anlıyorum. Böyle bir disiplini sürdürmenin yararlarını da gördüm seneler içinde, bütünlüğüm siistematik biçimde birarada kalmaya alıştı.
Fibromiyalji tarihçesi "Nörasteni" gibi terimlerle tanımlanmaya çalışılsa da 1904 yıllarında Gowers "fibrositis" tanımını kullanmış, böylece…
4 Mart 2020 Mircea Eliade: Dünyanın en tanınmış, saygı duyulan şaman araştırmacısı, kendisi bir şaman…
Komik olacak ama dün gece uyumadan önce tüm hayatım gözümün önünde resmî geçit yaptı, bir…
#şehirdenindimköye zamanı bile elden kaçıyor korkarım, fotoğraflara baktığınızda #megakent faciasını anlamak hiç de zor değil…
Lütfen önce Asimov’un 1954 yılında yazdığı Çok güzel bir gün öyküsünü okuyun ve sonra konuya…
önceki bölüm için tıklayınız BİR SUDANLI SİRİUS SİSTEMİ Ynzan: M. Griaule ve G. Dieterleıı Not:…