Yok/Var

Tek tek basarak bade süzülmüyor bu düzende

Önce birini sonra diğerini basmalısın sakince

Yürümek… Bir basit yürüyüşte saklı bütün giz

On-onbir ayda bilemedin yaşında bu kıvama geliriz

“Yürüdü! Yürüdü! Nihayet yürüdü ” Muştular olsun

Ok yaydan çıktı, sevince garkoldu  aile fertlerimiz

Şükürler olsun yürüdü, yani yola çıktı mahdum(e)

 

O yol ki sonraları çıktığına pişman eder bazen

Sol ayak bilinmezden getirir koyar ortaya

Sağ ayak bilinen eder, hem de seni düşürmez

Bu denge kaybolursa yol biter hikaye başa döner

Bir başka bahara kalır insan evladının kaderi

Yok var, yok var, yok var, uygun adım gerekmez

Gerisini düşünme, yürü insan evladı yürü, yok var…

 

Seni ne kadar sever görmez misin? Ne ümitler besler

Yürütmek ve dahi büyütmek ister kaos annemiz

Dengeni kaybetmeyecek kadar güçlenesin diye

Gelir vurur arada dizinin birinin ardına ancak

Sen tökezleyip düştüğünde ağlar ağlar da seller olur

Tayfun oldu, kıyamet geldi zannedersin, ceza mı bu?

Düşün bir; ceza verecek idiyse ne gerekseydi iki bacak?

 

 Ödülden cezadan geçtik artık, şimdi güven çağındayız

Sevildiğine emin ol, yürü insan evladı bu yol senin

Ardına bakma, gözünü almasın mezar taşları

Var yok, var yok, yok var, uygun adım gerekmez

Ok yaydan çıktı, sevince garkoldu  aile fertlerimiz

Şükürler olsun yürüdü, yani yola çıktı mahdum(e)

 

Sa

18.08.09 – Beylerbeyi