Yeterince ve İfrat, Üstelik aşk

Aslında insanın bünyesi hatta bütünlüğü kendin için yeterinceyi fevkalade biliyor ve bu aşılacak olursa hemen uyarı sinyali gönderiyor. Örneğin ben günde 12 saat bilfiil çalışan biriyim, sürekli okuyor ve yazıyorum. Zevkle yaptığım için bi bıkkınlık yorgunluk fark edemiyorum ancak bünyem kapasitenin aşıldığı durumlarda hemen sinyal ediyor, eğer onu duymazdan gelirsem bu kez ağrıyla sancıyla uğraşmak durumunda kalıyorum. Oysa sinyalin geldiği ilk an mola versem her şey tıkırında olacak 🙂
Sevdiğimiz şeyleri yaparken ifrata kaçma tehlikesiyle karşı karşıyayız, bütün konular için geçerli 🙂

**

Aşk taş gibi durduğu yerde beklemez,tıpkı ekmek gibi yapılmalıdır; hep yeniden yapılmalı, taze tutulmalıdır. u.k.l.Guin

Kadınlar aşık oldukları adamlarla evlenmez genelde, çünkü anneleri aşkın karın doyurmayacağını öğretmiştir. Bu durumda bi tek aşkını eyleme dönüştürebilen erkekler kalıyor fakat onların büyük çoğunluğu da aşık olduklarıyla evlenmeyi kendine yasak etmiş kadınlarca avlanıyor. Böylece durum sevinçten ve yaratımdan uzaklaşıyor, kurum kurum kurumsallaşıyor!

Sibel Atasoy Kimse bile isteye sonuçları önceden kabullenip bi kuyu kazmıyor (eski türk filmlerindeki ahlaksız cadı kılıklı kadınlar varsa bile herhalde öyle az ki ben pek görmedim). Kadınlar sorgulama hassalarını kaybetmişler, herhalde son iki bin yıldır olan bi şey bu. Fakat öncesinde devasa bi bütünlüklü kadınlar dönemi var ve bunların genleri içimizde yaşıyor hala. Ve günümüzde yavaş yavaş ortaya çıkmaya başladılar.
Bu arada, aşksız kurum kurum kurumlaşan birliktelikler çok doğaldır ki, pörsük, güçsüz coşkusuz çocuklar yetiştirdiler. Hatırlarsın DJ, bir aşk çocuğunun enerjisinin tükenmez olduğundan bahseder. Oysa iki-üç bin yıldır aşk çocukları ya düşürülür, ya kuma gömülür az sayıda hayatta kalanları evlatlık verilir. Sonra bu evlatlıklar başkan, lider filan olunca ya bu çobandı filan diye hayret edilir :)))