Sibel Aydinlanip da bizlere yardimci olan ustalar kimliklerini unutmamis oluyorlar fakat o kimlik olmadiklarini da biliyorlar. Aydinlanipta paylasimda ya da iletisimde olmayi secmeyenler icin sanirim bilebilecegimiz pek bi sey yok gibi. Don juanin 3. Dikkat dedigi alanda neler oluyor bilemiyoruz, bize soylenen yalnizca özgürleşmis olduklari. Dogrusu bunlara pek kafayi takmamayi ve su an bi savasci gibi yasamayi tercih edenlerdenim cunku ne olacaksa olacaktir bunu umuRsamiyorum
Gurdjieff ustanin her an kendini hatirlamak, uyanik olmak dedigi durum, Adamus’ un ” ben’im” olarak prezante ettigi sey, ben böyle anliyorum.
Şunu da ilave edeyim; taniklik halinde hic bi yargilama olmadigi icin, kisiligi baskilamak da olmuyor. Ornegin, ben’im i hatirladigim her durumda Sibelin yapip ettiklerine karsi da bir baskim soz konusu degil, onun ihtiyaci olani deneyimledigini biliyorum, onu bu olanak henuz varken (fiziki bir bedeni varken) oğrenmekten alikoyamam ve bu icinde oldugum sevinclilik halimi bozmaz. Tabi ben’imi unutursam Sibelin icine çekilmis olurum, onun tarafindan yutuldugumda o ne hissediyorsa ona mahkum olurum ve daha beteri o olmadigim farkindaligini da tamamen unutmus olurum, ta ki bir başka uyanma-hatirlama anina kadar, bu bazen seneler bile sürebilir. Gercekten ciddi bi oyundayiz.
Kisiligi kaybetmeden daimi TANIKLIK halinde bu hayati sürdürmenin CC ögretisindeki ismi ise Denetimli Deliliktir 🙂