Dün gece Darkest Hour filmini izledim.Nerdeyse nefes almadım diyebilirim o derece güzel bir film yapılmış. En iyi film ödülünü alamaması enteresan. Churchill’i oynayan ve hatta bunu biraz ileri götürerek adeta Churchill olan Gary Oldman’nın en iyi erkek oyuncu Oscarını almış olması film adına biraz olsun rahatlatıcı. Gary Oldman’ın internetteki fotosuna bakıyorum ve bir de dün gece 2 aat boyunca izlediğim Churchill’i düşünüyorum ve bunlar aynı kişi olamaz diyorum. İşte sinemanın büyülerinden biri de bu denebilir. Diğer yönden Daha dün yayınladığım Dinkurk filminin Darkest Hour’u açılımlayan ona büyük anlam katan bir film olduğunu da şimdi anlamış durumdayım. Bu iki filmi de izlediğinizde o zamanın gerçeği daha belirgin hale geliyor. Peki bu iki film aynı sezona nasıl denk geldi? Tesadüflere inanmak pek tarzım değlil, yönetmenler mi yapımcıları mı yoksa İngiltere mi bu tuhaflıkta rol oynadı? Cevabı bilenler söylesin. Tarih, siyaset, özel tarihi şahsiyetleri sevenler için bulunmaz bir film. Not: Aşağıda güzel bir eleştiri sunuyorum, benim hoşuma gitti, tıklayınız
*
Göbeklitepe’nin Yas Bulutları
Kitabı bu hafta sonu bitirmiştim ve aslında okumakta da çok geciktim fakat o kadar çok şey oldu ki ardı ardına burada sayıp kendimi bile sıkmak istemiyorum. Biz sonuca bakalım deriz pratik olanlar, kitap gerçekten çok lezzetli, kolay okunuşunun yanında gerçekten memleketimizde ihtiyaç duyduğumuz türden bir yaratım/çalışma, eser artık nasıl değerlendiriyorsanız.
Bir kere kitabın başında da belirtildiği gibi, yazar Kaan Demirdöven, ilgi alanları çok ve değişik,uzun yıllar felsefe,tasavvuf,mitoloji ve kadim bilgelik öğretileri alanında araştırmalar yapmış, kendini genç yaşta yoğurmanın disiplinine tutunmuş. Tüm bu vasıfların üstüne nefis bir “masalcı” üslubu edinmiş (bir önceki kitaptan oldukça farklı bir tarzda). Ben çok sevdim, umarım okuyanı bol olur, arzu ederim ki başka dillere de çevrilsin, eşsiz Anadolumuzun ve Göbeklitepe’nin adı başka insan kardeşlerimizce de bilinsin, ola ki Akınış kitabesi’nin sessiz harflerinin oluşturduğu armoniyi duysun.
*
Lady Bird
Dün gece LadyBird’ü izledim. 5 dalda oscar adayı hem de bunlardan biri en iyi film dalında adaylık. Doğrusu bu adaylığa şaşırdım. Tipik bir az gelirli beyaz amerikan ailesinin sıradan hayatını anlatan film, anne-kız ilişkisi üzerine kurulu gibi görünüyor ve seyirciye ergenlik sorunları diye takdim ediliyor ama bana hiç de öyle gelmedi. Biz neler gördük! 🙂 Eğer bu şirin kızcağızın babası işten kovulup annesi çift vardiya çalışarak beş kişilik aileye bakmak için çırpınırken madden ve manen bu kadar yorgun olmasa, aralarında iki cümlelik bile ayrılık olmayacak.Bence Oscarlık bir film değil yumuşak hoş akılda kalmayacak eğlencelik bir film.
Tabi ben bir eleştirmen değilim sadece seyretmeyi ve okumayı seven biriyim, fikirlerimi de bu anlamda iletiyorum.
Bu filmin en güzel sahnesi; dini lisedeki tiyatro oyunu için tecrübeli papazın gitmesinden sonra bu işin aslında futbol koçu olan pedere verilmesi ve onun tiyatro yönetmeye çalışması ile ilgili safça söylemi idi ” her ikisi de oyun neticede değil mi” diyordu çocuklara gülerek. Ve başladı tahtada rolleri konumlandırıp defans sistemini top tutucuları akışları heyecanla anlatmaya ve çocuklar umutsuz şekilde bunu not defterlerine çizmeye not almaya çalıştılar! Dakikalarca güldüm. Allah razı olsun, şifa olmuştur eminim.
*
Az önce Christpher Nolan’ın hayran olduğumuz inception filmini, Ursula K.Le Guin’in “Kış Kralı” öyküsünden esinlenerek yaptığını fark ettim. Benden önce bunu fark edip söyleyen olmuş muydu bilmiyorum. Bu farkediş bende büyük bir heyecan yarattı! Belki de yalnızca hayran olduğum güzellikler arasında bir köprü keşfetmenin hazzıdır.
Ursula, bu öyküyü 1969 yılında yazmış.
Eğer doğru tahmin ettiysem böylesi bir esinlenme inception adına bir değer kaybı taşır mı? Elbette taşımaz. Tüm yaratıcı işlerle uğraşanlar hatta tüm insanlar bir şeylerden esinlenirler. Uygarlığımız yığma/kapsama anlamında oluşan bir topak ne de olsa. Aloha
Sibel 
