Geçen seneden bir konuyu yeniden öne çıkaralım:

Korku ve Sevgi

Muhtelif yerlerde okuduğum kadarıyla -ki nasıl olduğunu bilmediğim şekilde buna ben de katılıyorum- korkunun, sevgiye(aslında bu şefkat olmalı) oranla daha baskın bir enerji/güç olduğuna dair tespitler var.
Enerji nedir? Sözlükte şöyle diyor:
Maddede var olan ve ısı, ışık biçiminde ortaya çıkan güç, erke
(Lât. energia) Canlı organizmada katabolizma sırasında meydana gelen iş görme kapasitesi.

Kısaca “iş görme kapasitesi” olarak kullanıyorum bu kelimeyi. Korku, iş görme kapasitesi açısından yüksek bir ivmeye sahip olduğu için dinler açıkça, başka metafizik ve felsefik öğretiler daha kapalıca korkuyu kullanmaktalar. Bunu onların kötülüğüne(!) değil, harekete geçirmek istedikleri büyük topluluğu bir an önce etkileyebilmek adına yaptıklarını varsayıyorum ben. Korku ve karşıtı şefkat, aynı enerjinin farklı fazları gibi geliyor bana, biri daha sert ve hızlı iş görüyor ancak etkisi kalıcı değil, diğeri daha yavaş ve yaygın iş görüyor ancak daha kalıcı.
Hani seç beğen al durumları var! :))
İyi polis kötü polis işlevini hepimiz biliriz. Dışardan seyrederken bunun bir mekanizma olduğunu kolayca farkedebiliyoruz ancak olay başımıza gelince bunu unutuveriyoruz!

Ayrıca “Negatif seyleri görmek pozitif seyleri görmekten bir hayli kolaydir,
cünkü negatif seyler duygumuzu daha derinden etkiler.” deniyor ama, bu durum da bence genler ve 0-6 yaş eğitimi ile ilgili.
Örneğin Polyanna Genini duymusunuzdur (bakınız : https://sibelatasoy.com/?p=1097). Ben bazen insanı robota benzettiğimde bana kızılıyor fakat o kadar da haksız sayılmam! :)))