Katıksız Karanlikta Diyalog

Hiç bilmediginiz birbucuk dönümlük bir alanda katıksız karanlıkta kaldınız mi?

Biz dün kaldık, hem de iki saat. Emin olun yaninizda açıkgöz birinin degil görme engelli bir rehber olmasını istersiniz. Bizim vardi, hicbisey göremedigimiz yalnizca onun sesiyle yönlendigimiz icin ona inanmak durumunda kaldik, çünkü bize, korkmayin bende gece görüş gözlügü var hic birinizi burada kaybetmem! Demisti karanliga daldigimizin ilk dakikalarinda Gece görüs gözlugunun körlük oldugunu gezinin sonunda öğrendik.. Elimizde beyaz bastonlarla bi sürü dehlizlerden gecip, sebze Pazarlarina gidip, gercek bi tramvaya, tekneye binip sadece kulaklarimiza burnumuza ekip ruhuna ve kör rehberimize uyum sağlayarak sağ salim aydinliga ciktik, büyük bir deneyim oldu, sizlere de öneririm.

Dialogue in the Dark”, İstanbul Gayrettepe Metro İstasyonu’nda …

Sanirim bundan sonraki tüm hayatimda görme özürlü kardeşlerimiz icin daha duyarli olacagim, toplumsal hizmet sahalarinda onlarin haklarini savunacagim, elimden gelen hizmeti sakinmayacagim.

http://haber.rotahaber.com/dialogue-in-the-dark-gayrettepe-metro-istasyonunda-_420621.html

“Karanlik, tuhaf bir sey. Karanlikta yatan uc cesit insan vardir. ilk grup, hicbir sey goremedigi icinkorku icinde titreyenlerdir. ikinci grup, ilk grubun bu durumundan fayda saglar, cunku korku dolubir >nsanin kontrol edilebildigini bilir. Ucuncu grup ise, cebinde isik tasiyip da bunun iseyarayacagindan kuskulu olanlardir… isik yakmaktan korkarlar, cunku bu nerede olduklarini belli
edecek ve artik herhangi biri olamayacaklardir” Diyor Kryon

Buradaki karanlık mecaz olarak kullanılsa da soyut-somut fark etmiyor, ben onu somut olarak burada deneyimlemiş oldum. Tabi biz karanlıkta beslenen organizmalar değildik, kendi irademizle aydınlıktan karanlığa girdik -geçici olduğunu biliyorduk- ve çok şükür çıktık.

Benim eski bi şiirim vardı, “sıkıysa karanlıkta insan ol” diyordu bir yerinde. Ben de hep onu hatırladım. Orada sadece sesini duyduğum bi rehber vardı, sizi burada kaybetmem dedi ve ben ona güvendim, yapacak başka bi şey de yoktu zaten  Sonra aydınlığa çıktık ve rehberin kör olduğu anlaşıldı. Ona minnettarlığımızı bildirdik ve yollarımıza devam ettik. O yeni bir karanlık deneyimci maceracıya yardımcı olmaya gitti, biz de farkındalığımız üzerine düşünmeye başladık. Ne kadar da adem’in hikayesine benziyor?!

Güne bir de resim oyu yaptim: Karanlikta Diyalog 🙂