Sibel İnsanlığın hayatta kalması tanrılar arasında çok sıkı bir tartışma yaratmıştı, son derece kritik bir değerlendirmeyle bugüne ulaşabildik, oysa bundan hiç haberimiz yok, öylesine sonsuzca var olacakmışız gibi hissetmenin umursamazlığı içindeyiz, hala da öyleyiz.
Bakın Tanrı Enki (Ea), bu pazarlığı nasıl yapmıştı:
Ea, bilgeliğin efendisi, tanrıların ortasında konuştu…
Konuşmaya başladı: “İnsanları yok etmek niye?
Tanrıların sunularını onlar vermiyor mu ve sizler için sedir ağacı yakmıyorlar mı?
Eğer insanlar onun için yok edilselerdi, tanrılar çalışmaktan başlarını kaldıramazlardı,
ve kimse size ekmek ve içki vermezdi artık.
Böyle giderse fırtına tanrısı, Kummiya’nın kudretli kralı, sabanı kendi sürecek!
Ve böyle giderse İştar ve Hebat
değirmeni kendileri çevirecekler!”Bize olan ihtiyaçları ne kadar açık değil mi?
(Bu konuşmalar Nuh tufanından hemen önce oluyordu, tamamaen sümer tabletlerinden alıntıdır)
Ağır işçiler miyiz yani?
İşverenimiz de Tanrı’lar..
Tanrıları bu role bizler koymuş da olabiliriz tabi 🙂
“O günlerde insanlar arttıkça arttılar. Yeryüzü dolup taştı ve topraktan göklere doğru vahşi bir boğa gibi böğürür oldular. Enlil duydu bunu, Tanrıların danışma toplantısında: “İnsanoğlunun yarattığı bu kargaşa çekilmez oldu, gürültülerinden ne uyuyabiliyoruz bir damla, ne dinlenebiliyoruz..” Bunun üzerine Tanrılar, insanoğlunu yok etmek konusunda bir anlaşmaya vardılar.”
Sanırım öyle olmuş, uykularını bölmüşüz.. 🙂
Onlara tanrı demek doğru değil ama daha yüksek seviyeli varlıklar oldukları kesin.
İnsanları istedikleri gibi şekillendirmek için epey uğraşmışlar.Belkide dahada uğraşıyorlardır.
Esas olanı yaratıcı diye isimlendirmek daha doğru olur.
İçine düşülen karışıklığın sebebi de bu olmuş zaten