İnsan denen Kitap

Bu kitap birkaç farklı element içermekte. Kâğıt. Genellikle ağaçlardan gelen kâğıt. Kâğıt. Gerçekten kâğıda bakarsanız, ona yakından bakarsanız, içinde lifleri görürsünüz. Kâğıt,  sıkıca birbirine bastırılmış pek çok liften oluşmaktadır.

Sayfaların üzerinde mürekkep vardır. Kelimeleri oluşturmak için, sayfaların üzerindeki mürekkep. Onlar kargacık burgacık gibi görünürler, ama onları okuduğunuzda pek çok anlam içermektedirler. Ve hepsini bir arada tutan, tutkal vardır.

Çok genel bir benzetme, ama bu sizin insan özünüze benzetilebilir. Siz mürekkepsiniz. Siz kâğıdın üzerindeki kelimelersiniz. Siz kâğıdın üzerinde yazılı olan hikâyesiniz.  Kâğıdın sizin ruhunuz, özünüz olduğunu söyleyebiliriz. Ve tutkal,  tutkal enerjidir ve bilinç hepsini bir arada tutar.

Kelimeler bir noktaya kadar kâğıttan ayrıdır. Kâğıdın üzerindeler, ama ayrılar. Ve bir şekilde siz kendinizi işte böyle görüyorsunuz. Siz kâğıt değilsiniz. Siz kelimelersiniz. Sizler, kâğıt üzerindeki mürekkepsiniz ve kâğıt bir süredir ayrı duruyor. Ve tutkal – çoğunlukla bunun farkında bile değil.

Tüm bu elementlerin ilişkisini anladığınızda olan şey şudur. Aniden artık ortada kâğıt yoktur. Gerçekten ortada bir mürekkep kalmaz. Birleşmeye başlarlar. Kâğıdın içindeki lifcikler bile artık lif olarak bir arada durmaz. Artık kâğıt, kelimeler, mürekkep ve tutkal hareket etmeye, değişmeye, bir araya gelmeye ve tamamen farklı türden bir lif yaratmaya başlarlar ta ki aralarında ayrılık olmayacağı bir noktaya gelinceye kadar. Şuanda olmakta olan da bu.

Adamus