Sibel BEN AŞK’IM… Uyanık… Farkında… İyi hisseden… Hafif ve ucucuyum… Sonra, herkesi gören ve görülen… Bir göz’üm… Herkesin farkında ve herkesin farkında olduğu, Farkında olduklarının farkında olmasalar da bildiği… Herkesi seven ve olduğu gibi kabul eden… Şefkatli, Sevgide ve uyumda… Kendine döndüren ve oradan da tüm Evren’e; Böylece değiştiren ve değişen, Aşk’ım ben… İyi hisseden, Çabuk da yorulan… Ama sonsuza kavuşturan, Aşk’ım ben…
başka hiç bi şekilde ve hiç bi zamanda bu kadar kesin biçimde tarif edilememişti aşk. Ancak o olunca anlaşılıyor AŞK! ve unuttuğun bi şey de var sanırım, yeni duyu organlarımızın açılmasına sebep oluyorsun. Bu ise bizleri dönüştüren yeni bilince uyumlayan hayati bi işlev. Ben izleyendim ve sen herkesin farkındaydın ama kimse senin farkında değildi, kimse senin yanına gelmedi, kimse seni yakalamak istemedi.
Herkesin dilinde ve sözde aradığı AŞK iken, biz gördük ki kimse aşk istemiyor, onun farkında bile değil. Ve ben daha önce bir kez daha aşk’ı izlemiştim (Bodrum’daki BAK’da), aşk istenmediği yerde bi saniye durmuyor. hiç bi şeye müdanası yok 🙂 O çok naif ve kaçıcı 🙂 Ahhh siz kadınlar, ya aşkı görün ya da onu dilinize pelsenk etmeyi bırakın! En azından samimi olursunuz.
ÜA: asıl istenen nedir-nelerdir peki?
sa: aile, evlilik ve cinsellik, güvence, toplum tarafından onanmak
ÜA: Aşk’sız da olabilecek şeyler….
FI: aşksız hiç bir anlamı olmayan şeyler
FA: sanırım insanların aşk tanımlamasında da sorun var.insanlar aşkı;sadece cinsellik üzerine kurgulamış görünüyor.Oysaki AŞK;daha bütünsel ve daha büyük alanı kucaklayacak kadar büyük bir olgu.kendi düşünsel dünyamız gibi aşkıda beynimide minimalist bir hale soktuk.kurguladık kalıplara soktk.aşkın özgürlük alanını o kadar daralttık ki aşk nefes alamaz hale gedil.ve gerçek aşk kaçtı bizden.aşk diye algıladığımı şey ise o bambaşka bir oyun.sadece varolmayan birşeyi var gibi oyunu o kadar.