Asıl gerekmiş bana

 

Bir türkü de benim için çal, çal be ne gelirse diline

Söyle ki katılaşan damarlarım açılsın

Gürültüde kaldık biz dostum, sen bilmezsin buralarda

Büyük şehrin uğultusu nedir bilmezsin, orda yaşayanlar da bilmez

Girip çıkanlar bilir, ama sıfatıyla değil gönlüyle girip çıkanlar

Horozun düttürüsünü, koyunun melemesini, kuşların ve dahi

Bilimum hayvanatın sesi ulaşmaz kulağına orada,

kokusu gelmez burnuna, orda uzakta bir köy vardı olur ancak hatıranda

Sanal olanı canlı tutmaya uğraşırsın nafile maya tutmaz

Olmaz be dostum olmaz, gerçekten de gölgeyle doyulmaz.

 

Pazara gittim bu Pazar, girişte bir köylü teyze oturuvermiş  de yere

Yancağızındaki çuvaldan maydonoz derlemede

Elimde liste, az atıştırdım, az sığıştırdım fileme lakin teyzem aklım sende

Saat olmuş öğlen, durunca önünde vurdu gölgem üstüne

Kaldırdı baktı, yüzünde dişsiz gülüşü, vereyim mi a kızım dedi ümitle

Ver ver dedim, ne güzel taze şeyler bunlar, demetlenmiş yığılmış önüne

Kaç para dedim, elli kuruş dedi. Verirken parayı sağol sağol sağol dedi üç kere

Bu siftahımdır dedi, saat öğleni geçmiş. Ah teyzem o gülüşün ne saf ne içten

Utandım de elli kuruş vermekten aldım adı belirsiz ottan bi kaç demet

Bugün oldu şikayetsiz gülüşün gitmedi gözümden,

ellerin dert görmesin, gözün gönlün açılsın, sağlıkta refahta ol teyzem.

 

Asıl gerekmiş bana şimdi anladım, muradım şu ki sessiz kalalım da duyalım

 

 

Sa

 

08.04.09 – Fethiye