Sibel Allah övmüş de yaratmış Anadoluyu. Güzellikse var, dağlar, denizler, göller, nehirler, bağlar bahçeler ganiiymişşş…
Dört mevsim var, hem de ister zamanında isterse aynı anda bulunabiliyor! Deyneği yanlışlıkla toprağa batırsan iki ay sonra yaprak veriyor.
Kültür dersen en alası var; en eski uygarlıklar; yazılı sözlü…
Ticaret desen, hepsinden daha uygun; iki kıta arasında köprü, üç yanı deniz…
Maneviyat desen, arasan bulunamıyacak derecede var; doğu ve batının sentezi, her dinden ırktan melezleşerek zenginleşmiş.
Dünyanın, güneşi en güzel açıdan alan ülkesi, canım, biricik aşkım Anadolu…
22/3/2006
…
Bereketli, büyüleyici güzellikteki kadim dostumuz anadoluyu, bunca zaman bizi koruyup kolladığı için, yüreğimin elverdiği en büyük aşkla selamlıyorum. 5/6/2006
…
Yaşamın sırlarını bileydin,
Ölümün sırlarını da çözerdin.
Bugün aklın var birşey bildiğin yok,
Yarın akılsız neyi bileceksin?
Bu dünyadan başka dünya yok, arama.
Senden benden başka düşünen yok, arama.
Vazgeç ötelerden, yorma kendini.
O var sandığın şey yok mu, o yok, arama.
Kimi dinde imanda buldu yolu,
Kimi akıl, bilim yolunu tuttu.
Derken bir ses geldi karanlıklardan;
“Gafiller, doğru yol ne odur ne bu”…
Hep arar dururdum dünyaya geleli,
Alın yazısını, cenneti, cehennemi.
Hocam kesti attı sağlam bilgisiyle;
“Alın yazısı, cennet, cehennem sende” dedi.
Biz aşka tapanlarız, Müslüman değil,
Cılız karıncalarız, Süleyman değil.
Biz eskiler giyen benzi soluklarız,
Pazarda sırma satan bezirgan değil.
Ben kendiliğimden var değilim bu varlığımla,
Kendim çıkmış değilim elbet bu karanlık yola.
Bir başka varlıktan gelmiş bendeki varlık.
Ben dediğin kim ola, nerede, ne zaman var ola?
Güneşi balçıkla sıvamak elimde değil,
Erdiğim sırları söylemek elimde değil.
Aklım düşüncenin derin denizlerinden,
Bir inci çıkardı ki, delmek elimde değil.
Yetmişiki millet, bir o kadar da din.
Tek kaygısı seni sevmek benim milletimin.
Kafirlik, Müslümanlık neymiş, sevap, günah ne?
Maksat sensin, araya dolambaçlar girmesin.
Dün özledim de seni coştum birden bire,
Çıktım, senin yerin dedikleri göklere.
Bir ses yükseldi ta yukardan, yıldızlardan;
“Gafil” dedi, “Bizde sandığın Tanrı sende.
Ömer Hayyam