0-6 deyip geçemem!

“Sanki bana bakmaktaydı, zira bir an için onun benim varlığımın bilincine, belki de benim de kendi ölümümün bilincine vardığım şekilde vardığını duyumsadım. Gene tüylerim ürperdi. O böcekle benim aramda o kadar da fark yoktu demek ki. Ölüm, bir gölge gibi, ikimizi de koca bir kayanın ardından kollamaktaydı. Alışık olmadığım bir sevinçle doldu içim. O böcek de ben de birbirimizden farksızdık.. Hiçbirimiz, ötekinden daha üstün değildi. Ölümümüz bizi eşit kılıyordu. İçimi dolduran sevincim, kıvancım öyle çoğaldı ki ağlamaya başladım. Don Juan haklıydı. Her zaman haklı olmuştu o. Başka herkes gibi ben de son kerte gizemli bir dünyada yaşıyordum, son kerte gizemli bir varlıktım ben ama gene de bir böcekten daha önemli değildim…”CC
Son cümlesindeki “gene de birböcekten daha önemli değildim” ifadesi insan olarak içimize işlemiş bir kabulün, böceğin değersizliği kabulünün içsel dönüşümünün ne kadar zor olduğunu açıkça gösteriyor.
0-6 yaş arasındaki tanımlamanın nelere mal olduğunu genç annelere bi kez daha anımsatmama izin verin.

**

Yeni dünya Kendiliği bulmayı gereksiniyor. Kendilik ise açıkça eril ve dişil yanların tam ve eksiksiz olarak her insanda aktif hale geçişiyle başlayan bir süreç. Kendilik devreye girdiğinde, dış unsurlara ihtiyaçtan değil gerçek ilgi ve sevinçten yakınlaşırsınız.