Sibel 30. Yollar (tekamüle giden), gündelik hayatın karşısında olup başka ilkelere ve yasalara dayanmaktadır.
31. Dördüncü yolda imana gerek yoktur, aksine her çeşit iman dördüncü yolun karşısındadır.
32. Yolu arayan insan, yolu bilen ilk insana rastladığı ana “ilk eşik” ya da ilk adım denir. İlk eşikten itibaren “merdiven” başlar. Merdiven süresince kişi her şeyden; yoldan, rehberden ve kendinden şüphelidir, hiç bir şey sabit değildir. Bazen aşağılara düşer ve yeniden başlaması gerekebilir.
33. Fakat son basamağı geçtiği anda yola girdiğinde rehbere karşı şüpheleri ortadan kalkar ama aslında ona ihtiyacı eskisinden çok azalır. Bir çok bakımdan bağımsız olur ve nereye gittiğini bilebilir. Çalışmasının sonuçlarını artık kolaylıkla kaybedemez. Yolu terk etse bile başladığı yere dönmeyecektir.
34. Dördüncü yolda merdiveni çıkmak için koşul; İnsanın kendi yerine bir başkasını yerleştirmeden bir üst basamağa geçemiyeceğidir. Böylece insan yükseldikçe kendini izleyenlere daha da bağımlı olur. Onlar durursa O da durur.
35. Öğrenci ne derece yüksekse, öğretmen de o derece yüksek olabilir. Aslında öğrenci öğretmenin seviyesini hiç göremez ve ne derece aşağıda iseler o derece yüksek bir öğretmen isterler. (Genellikle insanın kendisi beş para etmediği halde İsa’nın öğretmenliğinden başkasını istemez.) daha aşağısına razı değildir.
36. Öğretmen ve öğrenci birbirine muhtaçtır. İnsan aldığını derhal vermelidir, ancak bu şekilde daha fazlasını alabilir. Aksi halde kendisine verilmiş olanda ondan alınacaktır.
37. Subjektif yol, okul yolundan geçer.
38. Objektif yol, sade vatandaşın yoludur. Onlarda tekamül eder, ne var ki onların yolu çok gereksiz tekrarla dolu olarak çok uzun olabilir.
39. Kendi kendini inceleme, kendini bilmeye götüren çalışma veya yoldur.
Yolda ilerleyebilmek için ; yürümeyi unutmak gerekir.(Bilindışı yeterlilik)
Evet 🙂 Bir gece benim yüksek balkonda bi arkadaşımla sohbet ederken, söz balkondan atlama kararının nasıl verildiğine gelmişti, ben de bunun hangi şartlarda alındığını bilemediğimi ancak vücudun boşluğa geldiğindeki durumun ve oanın duygusunun ne olacağını merak ettiğimi söylemiştim. Arkadaşım da gülerek bana şöyle dedi” walla kanatların olduğunu hatırla da, gerisi önemli değil!” çok hoşuma gitmişti ve tüm safiyetimle o an bunu hatırlayabilmeyi diledim.
Ve şu ana kadar bu olayı tamamen unutmuştum.