Sibel Eskiden yüzlerce kez anlattığım ve her seferinde gözlerimden yaş gelerek güldüğüm bi fıkraydı:
Bi seyahate çıkmak üzere olan adam ve iki arkadaşı tren garına gelirler. Adam gişe memuruna “falanca yere tren saat kaçta?” diye sorar. Memür da ilk tren 13.00 de der. Bizimkiler bakarlar ki daha bi saat var, hadi şu yakındaki gazinoya gidelim burda beklemeyelim derller. Neyse derken bi saate bakarlar ki saatbire beş var! Bunlar koşa koşa perona gelirler ki rten gitmiş.
Bizimki tekrar gişeye giider sonraki treni sorar. Memur da üçte der. Bunlar yine gazinoya giderler ve maalesef yine aynı olay başlarına gelir. Bu kez sorduklarında son trenin dörtte olduğunu öğrenirler. Bu kez tedirginlikle tartışırlar burda mı beklesek yoksa gidip otursak mı diye sonunda rahatlık ve eğlence baskın çıkar, giderler ve yine son anda akılları başlarına gelir. Koşa koşa perona gelirler.
Gelirler ki, tren yavaş yavaş hareket etmiş, hemen koşarlar, bi tanesi son vagonun kapısına atlamayı başarır. Diğeri zarla zorla son vagonun arkasına tutunur kendini yukarı çekmeyi başarır.. Üçüncüsü ise bi süre koşar ama tren artık hızlanmıştır. Derken birdenbire rayın üzerine oturup deli gibi gülmeye başlar, hatta öyle güler ki yerlerde debelenir. Bunu gören memur eyvah der içinden bunu da kaçırınca adam aklını kaçırdı! Çekinerek adama yanaşır. “nooldu birader neye gülüyosun böyle?” diye sorar.
Bizimki gözlerinden yaşlar boşanarak şöyle cevap verir “yahu ben gülmeyim de kim gülsün. Yolcu benim, onlar beni yolcu etmeye gelmişlerdi!”
**
Adamı güldüren tam neydi bilmiyorum ama beni güldüren, o trene binmeyi başaranların hangi durakta akılları başlarına gelecekleri ve ne tepki gösterecekleriydi 🙂
derler ki:Bir İnsanın, Nasıl Güldüğünden Terbyesini, Neye Güldüğünden Akıl Seviyesini Anlarsın…
Demek ki o zamanki Sibel (beş hayat filan önceki), insanların durumun heyecanına kapılıp bilinçsizce davranışlarını ne zaman fark edecekleri ve nasıl tepki göstereceklerini merak ediyormuş ve bu durumu komik buluyormuş
te: Evet, belki de kendini o trende yolcu ediyor zannettin. “Başıma böyle bişey gelmiş olsaydi ben ne yapardım?” dedin…
sa: Aynen 🙂 Tabi insanların kolay kolay ders almadıklarını ve eğlenceye vekendini kaybetmeye ne kadar yatkın olduklarını da gözlemlemiştim o zamana kadar. O sebeple bu fıkra bana çok gerçekçi geliyordu:)