Sibel “Yaşamının sonsuza kadar sürmeyeceğini biliyorsan ne diye bekliyorsun? Değişmek için nedir bu ikirciklenmen? Bana hak vermen yetmez, eyleme geçmelksin. Her şeyi göze al. Değiş! Sözünü ettiğim değişme asla azar azar olmaz; ansızın oluverir. Topyekün bir değişimi getirecek o ani olaya hazırlamıyorsun kendini.
İnsanın yapmakta olduğu herhangi bir şeyin belki de bu yeryüzündeki son eylemi olabileceğini iyice bilerek eyleme geçmesinde benligini tutuşturucu yabansı bir mutluluk vardır. Bu ürkünç, gizemli dünyada senin süreklilik dediğin şeyin de bi anlamı yok. Demem şu; senin o sürekliliğin seni ne mutlu kılar ne güçlü.”
BU DERS Don Juan’ın Castaneda’YA öğrettiği üzere inşa etmiş oldugu tuzağa bi tavşanın düşmesiyle eyleme dönüşür. Saatler geçmiştir ve acıkmışlardır, DJ ona tavşanı öldürmesini söyler. Tuzağın içinde çaresizce kendini oradan oraya çarpmakta olan beyaz güzelim tavşancığı yakalayıp elleriyle öldürmesi gerekmektedir Cc’nin. Castaneda buna karşı çıkar, uzun süre asla yapamam diye diretirse de sonunda tavsanı öldürür ve DJnin talimatınca yaktıgı ateşte onu pişirir.
“DJ, avımı kutsamam için tavşanın etinden, bir lokma olsa bile yemem gerektiğini söyledi. Kesinlikle olmaz dedim ama diretemedim. DJ, bizler o güçlerın elinde bir oyuncağız diye yapıştırdı, kendini önemsemeyi bırak da, sana sunulan armaganın hakkını ver. Tavşandan bi parça ağzıma attım, sıcaktı. DJ kulağıma eğilip fısildadı: Senin tuzağın, o tavşanın yeryüzündeki son savaşıydı. Söylemiştim ya, onun artık bu güzelim çölde koşup oynayacak zamanı kalmamıştı
Ixtlan yolculuğu