Vasiyetvari :)

Daha bi-iki ay önce ölünce gömülmek yerine başka bişey istediğim gelmişti aklıma. İnternette arattım, baya bi vakit harcadım ve doğuluların yakılma ritüelinden başka bi şey bulamadım, onun da mitsel sebeplerini araştırdım tatmin edici bi cevap bulamayarak canım sıkıldı.

Gömülmek itemeyişimin sebebi, benden geriye bişey kalmasını istemediğimden, öyle orda burda bilinçsiz ıvır zıvır duygu parçacıklarımın kalmasını arzu etmediğimdendi. Ayrıca bir vasiyetim de öldükten sonra en az üç gün bedenime bi şey yapılmasını istemediğim gibi morga konulmak da istemediğimi, artık kokmamam için üstüme başıma buz kalıpları koyarak idare edilmesini oğlumdan ve (o unutursa diye) yakın arkadaşlarımdan rica ettim, hem de bikaç kez. Umarım unutmazlar. Ve hala aynı fikirdeyim.

Şimdi bi de az önce okumaya başladığım Adamus’un yeni konuşmasına bi bakın, daha başlar başlamaz cevap aradığım konu! Dakka bir gol bir! 🙂

Buyrun okuyalı birlikte:

İnsanların diğer insanları toprağa gömmesi beni her zaman şaşırtmıştır. Bunu asla tam olarak anlayamadım, enerjik bakış açısına göre – öncelikle, kirlilik bakış açısına, gayrimenkul bakış açısına göre,- ama enerjik açıdan.

Diyelim ki –  David, sana takılmama kızmazsan, çünkü daha uzun bir süre daha bizimle olacaksın – diyelim ki yarın vefat ettin, tabii ki bu olmayacak. Daha çok uzun süre yaşayacaksın.

Diyelim ki yarın diğer tarafa geçtin ve senin kemiklerini toprağa gömdüler. Orada kalan bir enerji var, seninle geçmeyen. Sanırım hemen geri dönmek isteyecekler için bu iyi bir şey olabilir. Eski ölü kemikleri ile yeniden bağlanacaklarını düşünüyorlar. Ama yapamayacaklar çünkü aslında bu sizin bir sonraki beden enkarnasyonunuzun enerjisi değil zaten. Daha önce de söylediğim gibi, siz geçmiş yaşamlarınız değilsiniz. Bir kuzen gibi. Fakat diyelim ki kemikleriniz yerin altında, sizin enerjinizin bir parçası ki diğer tarafa geçtiğinizde hepsi sizinle olmayacak. Hala bağlı olacaksınız. Yerküre’de hala demir attığınız bir yer olacak.

Evet, diğer taraftasınız. Ne yapmanız gerekiyorsa onu yapıyorsunuz. Geçmiş yaşamlarınızı gözden geçiriyorsunuz, ki bu biraz sıkıcıdır. Harikulade olan Yeni Dünya’ya gidiyorsunuz. Bir parçanız hala orada değil. Ben her zaman yakılmayı veya ateşle gömülmeyi tercih etmişimdir. Neden? (birisi “ Dönüşür” der) Bu bir dönüşümdür. Enerjiyi serbest bırakır. Her şeyi doğal haline geri getirir. Gerçekten dönüştürür,  eski enerjinizi yakıp kül eder.

Şimdi, diğer tarafta bunu hissediyor musun Pete? Diyelim ki diğer tarafa geçtin, şimdi senin eski ölü bedenini şu ateşe atacaklar – evet, onun içine (şömineyi gösterir) – şöminenin içine.

ADAMUS: Diğer tarafta bunu hissedebiliyor musun… Hissedecek misin?

PETE: Hayır.

ADAMUS: Evet, hissedeceksin! Evet! Evet! (gülüşmeler)  Sen orada, diğer taraftasın, diyelim ki sen öldükten üç, dört gün belki de bir hafta sonrası -benim seçimim, bir hafta –  Neden?

LINDA: Teşekkür ederim.

ADAMUS: Neden? Fiziksel bedeni terk ettikten bir hafta sonra. Neden?

KATHLEEN: İşi bitirmek için.

ADAMUS: İşi bitirmek.

SHAUMBRA 1 (kadın): Eski enerjiyi serbest bırakmak için.

ADAMUS: Bırakmak… Evet, enerjiyi bırakmak. Size bunu düşünmeniz için biraz süre vereceğim. Ama insanlar başka yerden uçup, gelip siz görmek için planlar yapıyorsa. (gülüşmeler). Cenaze töreninize katılmak için. Hadi ama aceleye gerek yok. Yedi gün iyidir.

Yani David diğer tarafa geçer ve ne kadar harika bir hayatı olduğunun farkına varır. Ne kadar çok arkadaşı olduğunun, ne kadar çok insanın onu sevdiğinin ve onun ne kadar çok insanı sevdiğinin, deneyimin farkına varır ve kendini çok iyi hissediyordur. Ve birden sıcak hissetmeye başlar, yakasının altından gelen bir ısı. Kötü değil, yanıyormuş gibi değil ama biraz terleten, sanki bir sürü acı biber yemiş gibi. (Adamus kıkırdar) ve birden farkına varır, “Aa! Bu bedeni koydukları…”

LINDA: Ohh!

ADAMUS: Doğru!

LINDA: Ohh!

ADAMUS: Bedeniyle hala bir bağı var, bu hissediyor. Acı vermiyor, sadece biraz terliyor, çok az, bilirsin, biraz sıcak basar. Çabucak geçer ve sonra…

LINDA: Bunun neresi romantik?

ADAMUS: … Sonra birden David farkına varır, “Oh! Ben orada tamamlandım. İş bitti. Sona erdi”.