Sibel Son günlerde, öğretmenlere, danışmanlara, gurulara şakayla karışık eleştiriler dolaşıyor. Kimisi de tek öğretici o’dur diyor. (Gurdjieff’in kulağı çınlasın)
Topyekün ergenlik dönemine mi girdik nedir? 
🙂
Aslında öğretmenlerin çoğu zaten; cevabı kendi içinde bulmana yardımcı oluyoruz diye söylüyorlardı, ben şahidim. Her insan hem danışan hem de danışılandır bana kalırsa; bildiklerini aktarır, bilemeyip çözemediklerini sorar danışır. Öğretmen/öğrenci birdir.
Yöneticilere de kızılır çoğu zaman, egosu yüksek filan denir. Sanki isteyen hemen yönetici olabilirmiş de bunlar istemiş diğerleri istememiş gibi bi anlam çıkabilir bu eleştirilerden. Ben buna çok gülerdim eskiden. Belki de tüm bu arkadaşların isimlerini/ünvanlarını “kolaylaştırıcı” veya “aracı” olarak değiştirmek işi kolaylaştırır, bilemiyorum. Örneğin şifacılar, şamanlar aracı olduklarını zaten tebliğ ederler.
Çok eski yıllarda sevdiğim bir anekdot vardı;
Avrupa’nın en ünlü danışmanlık şirketinin başkanına sormuşlar
“Nedir bu danışmanlık?” diye
“Sana saati söylemek için senin saatine bakandır” demiş bu zat.
(Bu cevabı derinliğine anlamak için “İşletme Körlüğü” nedir bilmek lazım!)
Şimdi buradan danışmanların gereksiz olduğunu çıkaranlar da, çıkarmayanlar da sağ olsunlar. Gereksiz görenler danışmaz, içindeki gereği anlayanlar danışsınlar, ben karışmam 🙂
*
Güzel bir ay manifestosu, Sırıtkanından mavişine hepsi bir arada.
*
Çocukluktan beri pek de süper olmayan ingilizcem dahilinde beni bu lisanda en etkileyen kelime -fonetiğinden mi nesinden bilmiyorum- FOREVER olmuştu. Adeta gözüm yaşarırdı her duyup okuduğumda. Saçma evet ama böyleydi. Son yıllarda bu kelimeyi ikinci plana iten bir kelime daha oldu; “get over it” , manası bildiğiniz gibi “AŞ BUNU”, geride bırak. 
🙂
Şimdi aklıma geldi de ikisini yan yana koysam, “sonsuza dek aş bunu” olur ya da kendi evrelerimle ilgili bir çeşit ip ucudur bilemiyorum.
İyi hafta sonları dostlar