Sibel Hayatlarimizin bu denli icinden cikilmaz derecede karmasiklaşmasinin yegane sebebi “genellestirme” denen tek dişli canavar. Hayatta kalmak, en hos durumlarda yasamak icin, deneyimlerimizden sonuclar cikardik, bunlarin sadece o an o deneyim ve o kisiye has oldugu unutuldu, çikarimlar, gerek örf adet, din, gerekse kanunlar, bilimsel gercekler olarak “tüm zamanlar ve tüm insanlara” geçerli sayilmak istendi. Cok iyi niyetlerle donanmis bu istek, her devirde ayagimizin prangasi, ozgurluk kuşumuzun kafesi, gözumuzun yaşı, kalbimizin yası oldu. Kendi onayimizla baglandigimiz bu zincirler icin dövüstuk birbirimizle, kıyıştık kıyasiya, hala devam ediyoruz. Ben bundan bıktım artık, hepimiz bıktık. Genellestirme canavarini keskin kararimizla bir vurusta devirmeliyiz, tipki tepegözü yere serdigimiz gibi vaktiyle. Tum bu seyler, tarih, gecmis ve gelecek dedigimiz her şey uydurmadan ibaret, hepsi su an yasaniyor ve bir an bu kabustan uyanabilmek umuduyla tekrar tekrar hepimiz tarafindan elbirligiyle sahneleniyor.
Her birimiz iki nefes arasinda degisen muazzam bir yapiyiz ve birakin tum insanlar tum zamanlar genellemesini , bir insanin bir gundeki deneyimlerinin her biri özgun , kiyaslamalara yer birakmayacak ölcude biricik. Ben yanilgisi dahi genelleme canavarinin icadidir!!! Düşünsenize her Ben diye başladigimiz cümlede kendimizi sinırlıyoruz, kafesliyoruz, kandiriyoruz, boğuyoruz çünkü bir takim genellerimizle ortaya çikan kartondan bi şey oluyoruz… Aslinda olabilseydik keşke bu bile aslinda su andaki durumumuzdan evla olurdu; neden kartondan bile olamiyoruz biliyor musunuz, cünku içimiz buna kanmiyor, bu karton benden çok öte bi BEN, tanimlara siğmayan tek bir ben oldugumuzu biliyor! Hıcbir manipilasyon bunu bize unutturamiyor. İste böylece dışimiz ve içimizin düstüğü uyumsuzluk hayatimizin her saniyesine sıçriyor, inancimizi yitiriyoruz, yalanciligimiz vicdanimiza baskı yapiyor, rahat yüzü göremiyoruz. Sonra istatistikler konusmaya başliyor, en büyuk oran da nevrozlarda % 95!!
Evet bilimi, hukuku, yasayi hepsini mumkun kilan genelleme dir ve bunu simdiye kadar en cok ben yaptim, ve cok sevdim dogrusu, ben yani karton sibel. Cehennemin yollari iyi niyet taslari ile dosenmistir, Her seyin bedeli var, genelleme Ayirma ve siniflama temeline dayanir, ayirdiklariniz ise yalnizca karton beninizden ayrilabilir, gercekte AYRI yok, bu dilin dualitik özelliginden uydurma bir sözcük. Ve genellemelere girmeyenleri, girmeyen durumlari attigimiz cehennem cukuru da yine hepimizin icinde cunku ayri gayri yok.
Genellemenin, artan nüfusları bir arada yasatabilmek ve kismen de onlari yonetebilmek icin yavas yavas coook yavasca artan bi surecte bugunku haline geldigini saniyorum. Burada genellemenin canavarlik kismi, onun tum zamanlar ve tum insanlar icin mutlak dogru oldugunu dayatmak ve yeni dogmus cocuklari bu dayatmayla, butunden koparma aşamasidir. Şüphesiz ki her yapilan ve soylenen dualitiktir, hangi taraftan gordugunuz bulundugunuz yeri gösterir ve bu normaldir. Sadece bunun boyle oldugunu o çocuklara soylememek gaflettir. Kuantum fizigi şimdi bunu söyluyor ve onu anladigini dusunen pek cok benin uygulamaya gecmesi icin epey zaman gececek cunku meselenin uzerine egilinmiyor, ringin cevresinde bi kovalamacadir gidiyor, burada hepimizden bahsediyorum.
