Sibel Küçük yaşta uyguladığım çok sonra neden yaptığımı anladığım uygulama, enerji tasarrufu işlemiydi. Enerji tasarrufu aslında dikkat tasarrufu diye de söylenebilir benim lisanımda. Gösterdiğiniz her dikkat, kendinizsiniz, kendinizden veriyorsunuz anlamına geliyor. Bu durumda dikkatinizi nerelere verdiğinizi yani kendinizi kullandığınızı bilmek ve bu konuda ölçülü davranmak hayati olmaktadır.
Epeyce genç olduğum zamanlarda, çevremdeki insanlara şu tuhaf benzetmeyi anlattığımı hatırladım şimdi: anlam denizinde, felsefi çıkarımlar, bağlamalar yapmak için gereken enerji daha rafine bir enerji gerektirir, örneğin uzay aracı yakıtı gibi ve bunu bedendeüretmek için kaba enerjimi epeyce tasarruf etmeliyim, örneğin acil ihtiyacım olmayan gündelik konulardan dikkatimi çekip bunların bedenimde rafine olmasını sağlıyorum. Bu işlemi bedenim bi şekilde yapıyor. diyordum üstelik bunu dabüyük ciddiyetle pek müthiş bi şey biliyormuşum gibi söylüyordum, kimbilir çevremdekiler beni nasıl ukala buluyorlardı, şimdi bunu düşününce gülme geliyor. bu işin aslı nedir şu anda bilmiyorum doğrusu. İnsan yaşlandıkça kesin çıkarımlar yapamaz oluyor galiba.
Bir de ödün vermeyin, zaman içinde giderek köleye dönüşürsünüz tespitleri var, bu konu da enerji tasarruğu ile ilgili sanıyorum. Bu durumlarda ben en küçük kendimi bildiğim yaştan beri şöyle davranıyorum(bilmeden), içim her durum için bir fayda analizi yapıyor, çok istemesem bile o duruma evet demek karşımdakine bana vereceği rahatsızlıkla orantısız bir rahatlık veriyorsa bunu yapıyorum ancak tersi durum varsa etimden et koparsalar yapmıyorum. Bilmem anlayabildiniz mi galiba biraz tuhaf anlattım. Bu durumda çevremde benimle ilgili bir karara varılamıyor, hem çok uyumlu biridir diyolar aynı zamanda aman o ayrıksının biridir de diyorlar, iki tam zıt tanımlama da benim için aynı kişilerce yapılıyor. Gerçekten tuhaf bi durum ama benim genel sağlığım açısından bu davranışım galiba fena değil.