Sibel “Bilmek isteyen” ve “Teslim olmak isteyen” yönlerimiz her an iş başında ve her an kavga halindeler. İkili büyüme spiralinin gereği galiba bunlar. Bilmek isteyen yanımızı harekete geçiren “şüphe” dir. Bu sebeple din ve türevleri onu şeytan ilan ettiler. Peki şüphe dışında bir başka tetikleyicisi yok mudur “Bilmek isteyenin”?
Sorum baki kalsın, bir tali yola gireyim; spiralin bu iki yönü, eril ve dişil olarak bilinir. Teslim olmak isteyen dişil yöndür. Ve işin ironisi, o bilinmek ister! O halde biz bunu neden dualitik yaşıyoruz? Neden bi kavga var sanıyoruz?
**
Galiba gerçekten bilmeyi isteyenin tetikçisi meraktır. Oldukça saf ve çocukça, bilmeme halinin aydınlatılması için içten gelen dürtüdür merak.
**
Az önce son derece yaratıcı bir reklam sloganı duydum, diyor k: “açsan sen değilsin” 🙂 süper… Tabi bu durum fiziksel, duygusal, mental vs tüm vechelerimiz için geçerli.
“karanlıkta insan olmak zor” diye bi şiirim vardı, onu anımsattı bana 🙂
Açlık, çoğu kez akıl mekanizmasının pas geçilmesine sebep oluyor. Örneğin cinsel açlık çeken biri rahatlıkla “bana bişey olmaz” davranışı içinde oluyor. Burada sanırım ana fikir akıl mekanizmasının saf dışı kalmasıdır. Ancak bunun belki iyi tarafı da akla uygun olduğu halde alışkanlık çukuruna düşmüş şeylerin bünyede yarattığı bozunuma tersten bi tokat çakması denebilir!
**
Bi şeyin senden bağımsız mutlak bi anlamı hatta varlığı olabilirmiş gibi konuşuyorsun. Konuşmayı geçtik bi de dayatıyosun. Sen masumsun. Ben yorgun.
**
Bazen “köprüyü geçinceye kadar ayıya dayı demek “gerekir. Önemli olan “köprüyü geçinceye kadar” kısmını akılda tutabilmektir. Bu samimiiyetsizlik değildir, bir savaşçının kararlılığıdır. Savaşçı olmayanlar daha köprünün yarısına gelmeden köprü fikrini unutmuş olurlar.
**
Aldığın cevapların doğru olduğunu sandığın için sorma! Hoşuna gittiği için, sende bişeyleri hatırlattığı için sor. Böylece başka cevapları da duyabilir o güzel kulakların.
**