Sibel Benim nacizane bilebildiğim tek şifa yöntemi var. Bunu kimseden öğrenmedim sadece işlerliğini gözlerimle gördüm yüreğimde hissettim.
Şifa, onaylamaktır.
Ve gerçek olmalıdır. Yani sözcükler yeterli olmaz.
Nasıl ki bir bebek sözcüklerle değil kendisine ulaşan dalgalarla kavrayış içinde oluyorsa, hastayı (sevgi özünden sapmış kişi- kişi olmak bizatihi sapınçtır, bunu da unutmayalım) da bir bebek gibi düşünmeliyiz. Ona ulaşacak olan gerçek onaylamadır.
Bu nasıl yapılabilir?
Çok kolay 🙂
(Aşağıdaki etapların biri bile sağlanamazsa operasyon bozunuma uğrar)
1. Hastanın (kişi) iyileşmesini GERÇEKTEN istiyor muyuz?
2. Kişiye onda beğeneceğiniz hayran olacağınız bir özellik bulmak niyetiyle bir süre bakın. Bu özellik somut ya da soyut anlamda olabilir hiç fark etmez.
3. Hayran olabileceğiniz bir özelliğini bulduğunuz an bunu yüreğinizde hissedeceksiniz. Sanki ışık daha artmış gibi gelir.
4. Şimdi ona ve başkalarına onun hayranlık uyandıran özelliğini yüksek sesle söyleyin.
5. Öyle söyleyin ki ona aşık olduğunuzu sansınlar.
Bildiğiniz, hançerenizden kopan en güçlü kelimeleri kullanarak onurlandırın.
Bitti
🙂
Onurlandırmak, çift yönlü bir şifa operasyonudur.
[…] Şifa nedir? […]
Eger insan kendi kendine yapacak olursa, kaybetmis oldugu dengeyi yerine getirmesi gerekir. Sifa, kaybedilmis dengenin yerine galmesidir.
Doğru söylüyorsun da,insan kendisi hastayken kendini o derece sevemiyor, yani şifalandırma işlemi aynı rüya deşifrasyonu gibi karşıya doğru yapılabiliyor. Kendi kendine çare olmak büyük bir gelişmişlik sonucu olabilir.
Aldigimiz ilaclar bile vücudumuzun eski dengesini saglamak icindir. Düsünsene, ne kadar insan zihinsel dengesini kaybettigi icin hasta oluyor…