Şaşırtıcı rüyalar

Şaşırtıcı rüyalar

9.10.03 de gördüğüm rüya

Büyük ve modern bir hastane ya da üniversiteye benzer bir yapının içinde küçük bir oda var. Burada bir iş ya da deneme yapıyorum; bu hem izinli hem de illegal gibi bir şey. Koridorlardan geçip odaya geliyorum içeri giriyorum, tam karşıda büyükçe bir fotokopi makinasını andırır bir alet var. Sol duvarda ise tam diktörtgen şeklinde duş kabinine benzer bir yer. Kapısı yok. Su yukardan aşağıya milyonlarca ince çizgi şeklinde, akmadan ve ses çıkarmadan iniyor. Bir çeşit ışık, hologramı çağrıştırıyor. Üzerimdeki elbiseleri çıkarıyorum o duş yerinde banyo yapacağım. Bu arada kapı çalınıyor. Aslında kapı açık olmasına rağmen kişi içeri giremiyor, ben çıplak olduğum için hafifçe aralıyorum. Babamın ben çocukken daha sinirleri bozulmadan önceki kilolu ve şakacı hali. Bana yönetimin araştırma sonuçlarımızı merak ettiğini, artık onlara bir açıklama yapmamızı beklediklerini söylüyor. Bu arada bana yardımcı olan genç bir kız varmış, onun sigortalı olup olmadığını da soruyorlarmış.

Ben o kızcağızın iş saatlerinden sonra yardıma geldiğini ve bende çalışır görünmediğini söylüyorum ve araştırma sonuçlarımı da yakında bildireceğimi söyleyip kapıyı kapatıyorum.

Duşun önüne geliyorum tam o garip suya girecekken o ince su/ışık çizgilerinin üzerinde yazılar olduğunu fark ediyorum. Okunaklı, şiir gibi bir yazı derken ağır fizik formulleri ve matematik hesaplar akmaya başlıyor. Bu beni şaşırtsa da şok edici değil. Adımımı atıp o tuhaf ışık yağmurunun altına giriyorum.

Aslında bu sabah bir başka rüyayı hatırlayarak uyanmıştım, onu nereye yazdığımı henüz bulamadım. Gerçi yeniden yazabilirim çünkü gayet net olarak hatırlıyorum.

Evet şimdi onu da buldum, bu daha eski bir rüyaymış (1999) ve Sırıtkan Kırmızı Ay’da kullanmışım.

“Küçücük bir oda gibi , eskiden tabutluk tabir edilen ölçülere yakın bir mekandayım. Kapı yok, onun yerine kedi, köpek kapısı gibi dar bir aralık var yalnızca. İki büklüm duruyor gibiyim, karanlık değil, ancak rahatsız bir duygu var içimde. Ayrıca buradan hiç çıkamayacakmışım gibi ümitsiz bir durumdayım, çünkü o aralık benim vücudumun geçmesine kesinlikle müsait görünmüyor.   Sonra dışarılardan -geldik, herkes gemiden çıksın- gibi bağırışlar geliyor kulağıma… Dar aralıktan dışarı bakınca bir iki kişi görüyorum, beni de uyarıyorlar oradan çık diye, umutsuzca dar aralığa yaklaşıyorum, kapı olsa çıkardım, çıkamayacağımı anlamıyorlar mı, benimle alay mı ediyorlar diye düşünüyorum. Fakat nasıl oluyorsa ilginç bir şekilde hiç zorlanmadan çıkıyorum.

Bunun bir uzay gemisi olduğunu gözlerimle değil söylenenlerden algılıyorum. Dışarısı hayatımda hiç görmediğim hatta bir filmde bile görmediğim kadar değişik bir yer; Çok aydınlık ama güneş yok. Göz alabildiğine uzanan sarı kumdan vadiler ve tepeler, başka hiçbir renk ya da ayrıntı yok, ayağımı bastığımda kum hissi olmuyor, elastiki bir zemin, ayağım hafifçe batıyor ve sonra alttan itiliyor ve ayağıma hiçbir şey bulaşmıyor. Benim gibi kadın erkek bir çok tanımadığım insan inmiş gemiden… Sonra aniden tepelerin arasındaki inanılmaz büyüklükteki, amorf şekillerde yüzme havuzlarını görüyorum (ya da gölet). Su müthiş berrak, mavi ve  çok ama çok derin. Bir süre havuzun kenarlarında, tepelerde yürüyorum ve bir şekilde ayağım kayıyor ve çok yüksekten suya düşüyorum. İçimde hiçbir korku ya da şaşkınlık hissi yok, her şey son derece doğal geliyor bana. Suyun içinde benim gibi yüzen başkaları da var.”