Sibel Taksim’in gürültülü coşkusunu unutmuştum bir süredir, hatırlamak iyi geldi ama daha iyisi arkadaşlarımızı görmek oldu. Ayrıca Ley Sabah frekansımızın Tuva’daki resim sergisine doyum olmadı.
Hava zaten bahar, üzerine dolunay, bende de hoş bi dalgınlık vardı, hala var. Sonsuza kadar idare edecekmiş gibi görünen bi dinginlik, rüya hali.
Böyle içimden dışımdan sessiz bir masal fışkırmakta, gerçekten muhteşem bi gece bu.