Sibel İnsan biraz kendi yolculuğuyla, dünya ve evrenle meşgul oldu mu, nasıl başlamış olursa olsun bi süre sonra ciddileşiyor! Farkında olmadan geriliyor; çünkü geçmiş zamanın dehlizllerinde gerçekten de çok ciddiye alınmış bu iş, öyle kikan gövdeyi götürmüş, kelimeler lekelenmiş, şarkılar şiirler rutubetlenmiş… Offff işte bu yüzden gerilliyor, ciddileşiyor insançoğu kez. Bunun çaresi nefe nefes nefes gibi geliyor bana. Kasları genleştirmek, kedi gibi gerinmek, tüm uzuvlarımıza bol miktar oksijen gitmesi için biraz çaba göstermek. Çaba dediysem yapılan şey kolay da bunun sürdürülebilir olması için hatırlama olgusu lazım.Buna bi çözüm bulalım frekanslarrr… Her gün birisi bize nefes almayı ve gerinmeyi hatırlatsın ne olur? Nefes amıyormuyuz zaten demeyin walla gerçekten de tuhaf güdük, kalbi ve ciğeri aşamayan bi nefesle biz de nereyi aşabileceğiz ki!
*
Radyoda diyor ki şu an: anne baba doğulmaz, bunu öğrenmek gerekir.
Siz kimden öğendiniz?
Açıkçası ben çok hazırlıksızdım, fakat en azından o genç yaşta anne olmayı bilmediğimi biliyordum, o sebeple bilmediğim işe karışmadım, kenarda durup zorunlu hareketlerden berisine karışmadım. Bol bol kakalı bez yıkadım ( ozamanlar hazır bezler çıkmamıştı daha), acıktığında besledim. Zaten öylesine yoğun çalışıyordum ki, nasıl geldi geçti o günler bilemedim.
Bazen oğlumu kendimi bildiğim zamanlarda elime almış olmayı dilediğim oluyor fakat oğlum buna karşı çıkıyor: “aman aman iyi ki bilmemişsin, kimbilir neler zırvalardın” diyor.