Sibel Bölüm 24
Dünyanın bir prototip olduğu apaçık ortada duruyor. Dünya ve bildiğimiz ya da yaratılmasına katkıda bulunduğumuz evren (dünyadan bakışla varolabilen evren), yalnızca zihnimizin yansımasıdır.
Zaten evrenin ve olası bütün illüzyonların (oyunların) kaynağı ve oturduğu yer zihnimizdir.
Dolayısı ile bütün illüzyonlar iç içe aynı yer ve zamanda varoluyorlar. Birinde olan diğerini etkiliyor
Biz Dünya’yı taklit ediyoruz; alet edevat, teknoloji yapıyoruz. O da bizim duygu-düşünce bileşenimizi taklit ederek oluşup, genişliyor. O gelişirken biz onu taklide devam edip süper teknoloji üretiyoruz.
Yok yok, biz bu oyunu sonsuza kadar geveleriz.
Oyun kurucularımız bize, dolayısıyla kendilerine müthiş torpil geçmişler. Düşünsenize dünyanın görünen, şu anda bildiğimiz haliyle düzeni, atom altı parçacıkları gibi davransaydı ne olurdu halimiz? Ne yapacağı belli olmayan parçacıklar, kaos ortamı!
Sanırım dolaşık ipeksi atalarımızın ilk ortamları buna benzerdi.
Bazı şekilleri anlaşılır kılabilmek, dikkatimizi çekebilmek için çok uğraşmış olmalılar.
O kaostan, yirmidört saatte kendi etrafında, 365 günde güneş etrafında üstelik uydusu ile birlikte şaşmaz bir titizlikle dönüp duran bir dünya prototipi bulup çıkarmak bence epeyce zahmetli olmuştur. Mevsimler, hayvanlar, suyun havaya, havanın suya dönüşümü öyle milimetrik hesaplanmış ki adeta “ey insan artık bu sefer titre ve kendine dön” diye bağırıyor.
Birçok insanın düzene böylesine sıkıca bağlanıp, kaostan delice korkmalarının sebebi genetik hafızalarından geliyor olabilir. Öyle ya siz, trilyonlarca yıl sonsuz olanak/olasılıklar arasından her an değişmeyen bir bütünlük, yavaşça zamanda uzanan bir belirginlik yaratmaya çabalayın, binbir zahmet çekin, sürekliliği varmış gibi görünen bir rüya bulup buluşturun, sonra biri gelip “kral çıplak” desin. Yemezler!
Vallahi kimse rahatını bozmaz. İşte şuraya yazıyorum.
Gerçi insan doğası hala karmaşa içinde; fakat bu kaos anlamına gelmiyor. Kaos uzunca bir süredir perde arkasına, diplere çekildi. Biz onun kendini yaşamıyoruz yalnızca etkilerini görebiliyoruz. Hem kaos, düzen ve karmaşanın üzerinde olan ve hiç bir şeye ihtiyacı olmayandır. Sebep-sonuç ilişkisine bağlamakta zorluk çektiğimiz her şey bizim için kaostur. İşte bu bizim BİR tanımımıza benzer gibi görünüyor.
