Sibel Japonya’da ulu bir (zen) ustası ile görüşmüştüm. Zen kitaplarını İngilizce’ye çevirmeye çalışan kimseler üzerine konuşuyorduk… Bana şunu söyledi; “Bu bir vakit kaybı. Eğer Zen’i gerçekten anlamışsan hangi kitabı (okusan) işe yarar, ister İncil, ister “Alis Harikalar Diyarında”, isterse bir sözlük olsun, zira yağmurun sesinin tercüme edilmeye ihtiyacı yoktur.” Alan Watts
**
Biraz unut ki oyuna girebilesin, biraz unutma ki oyundan feyz alabilesin.
**
Işık gözünü alıp onun tarafından yutulduğunda buna “aşk” denir. Gözünün yeniden görmeye başladığı ana ise “aşkın bitişi” denir.
Aşk bi “şey”in bütününe talip olmaktır ki bu kendinin bütününü o şeye tahsis etmekle başlar. sa
Aşk ve sevgi bir duygu değildir,bir makamdır… O hale neden girdiğini bilemezsin, bir şey vasıta olur… Hal değişiminin bir nedeni yoktur, sebepten bağımsız olarak gelir, sebepten bağımsız olarak gider.
Duygu ise sebebe dayanır, beşeri dünyanın sosyal mutabakatlarının sebep ve sonuçları ile oluşur. Duygunun kaynağı düşüncedir. Ayın etkilediği duygulardır, hal değişikleri özel olarak ayla bağlantılı değil
**
Döverek aydınlatmak isteyenlerden koru yarabbim bizi. 🙂
**
Reddettiğin düzenden bari onay bekleme.
**
Usta, bir topluluğa sessizce girer, sessizce çıkar. Ne girdiğini, ne çıktığını hiç kimse fark etmediyse işte o gerçek ustadır.
**
Özgür irade kanununa göre enerjini kimse çalamaz, sen “evet” demeden izinsiz alamaz… Dikkatini ona vererek “evet” diyorsun.
**
Konuşarak sadece saçmalayabiliriz, bunu göze aldığımıza göre demek ki çok şakacıyız ve/veya sessizce duramıyoruz.
**
Rüyalarımda arı gibi çalışıyorum ve epeyce bi uzun zamandır bunun farkındayım. Tıpkı Swamijinin aydınlanmış varlıkların nasıl hislerle kendilerini çalışmaya adadıkları ile ilgili söylemini andırıyor. Bu kadar adanmışlık tuhaf bi şekilde insanda şüphe uyandırıyor… Hangi insanda şüphe uyandırıyor? Güya rüyada olmayan ben insanında!
Doğrusu bilinçli oldugumu sandığım şu halim; ağlamakla kahkahadan kırılmak arasında bi yerde tam olarak esef verici 🙂