Sibel Ahh güzelcik bi gün, zeytinyağlı kabak çintmemi yedim az önce ve yerken (her zamanki gibi) her bir öğeyi dalinda kökünde başağında onurlandıra seve çiğnedim yuttum, son lokmada hepiciğine ve ilk sahibine saygı ve sevgi sundum. Sonra bi gülme geldi içimden dedim ki sesli olarak: yaşamaktan zevk aldığım sürece size minnetim bitmeyecek velakin bir gün bıkarsam, artık bişey beklemeyin benden!
hahahahahaha
Şimdi bunları yazınca başka bi gülme daha geldi ve dedi ki: Şaşkın! Bişey beklediğimiz yok bizim, sen kendi hüsnü kuruntuna bak!
Hayat bu işte ya, öyle deliler gibi soru cevap gülmeleri arasında, bi kendine efelenme halleridir gelir-gider :))