Sibel “Bu güzel de, sersem oğlum. Okumadan nasıl dedektif olacaksın, nasıl ehliyet alacaksın, nasıl insanlara sözünü dinleteceksin? Bunu düşünmemişsin işte!”
“Hımmm… Düşündüm tabii de, başka şeyler de var Kenan abi”
“Nasıl yani?” Yine mi başka şeyler, bununla işimiz iş bizim.
“Kızacaksın şimdi diye korkuyorum”
“Bak seninle peşin peşin anlaşalım. Kızacak da olsam, kuduracak da olsam bana hep doğruyu söyleyeceksin. Yalanını ilk yakaladığımda burdan kovulursun, anlaşıldı mı?”
“Evet abi, ben zaten özümden sevmem yalanı. Hani söylemesem de olur bi şeydi bu, o sebeple”
“Tamam ben istiyorum o zaman, neymiş seni okuldan soğutan başka şeyler?”
Aklımdan taciz, dayak filan gibi şeyler geçiyordu ne yalan söyleyeyim. Sahipsiz, fakir çocuklar ne de olsa.
“Immm… Nasıl söylesem bilmiyorum ki… Immmm…”
“Yeter ımmmladın ama” korkmaya başlamıştım.
“Bunu söylemesi zor. Hani bi şeyi hissedersin ama birine anlatmak için davrandığında rüya gibi kaybolur ya elinden, işte öyle. Abi, ben okulda öğrettikleri şeylerin bana zarar verdiğini sanıyorum. Dur bak kızma hemen. Yani belki iyi niyetle yapıyorlardır ama insanın düşlemesini öldürüyo bunlar. Hani ne diyolar; fast fod muydu, yani hazırlop, acele şeyler. Herkese aynı şey. Bakalım herkes aynı şeyi yemek isteyecek mi? Kimsenin bunu düşündüğü yok.” Duraklayıp, yüzümü inceledi. Doğrusu ben ağzımı büyük bi çabayla kapalı tutabilmiştim. Bu çocuğu fazla hafife almış olduğumu dehşetle fark ediyordum. Söyledikleri hiç de yabana atılacak gibi değildi. Hele de böyle bi çocuktan hiç beklenmemeliydi. Ya da belki ancak böyle bi çocuk bu detayı fark edebilirdi. Her neyse işte. Birşey söylemeden önce iki kez yutkunmak zorunda kaldım.
“Haklı olduğun taraflar yok değil Zemin. Yine de okula gitmemek için tam bir sebep sayılmaz. Bir şeyi yaptığının farkında olarak yaptığın sürece onun etkisi senin izin verdiğin ölçüde olacaktır. Her neyse, bunları konuşuruz sonra.
Sır Mısır- Gönülsüz Dedektif Kenan’ın maceraları