Sibel feyz bük(=Bilgi koyu), pabucu yarımmmm, çık dışarıya oynayalııımmmm…
Sabah yosun kokuları eşliğinde yürüyüşümü yaptım. Yolumun üstünde hemen denizin kıyısında yükselen heybetli selvi ağacı atası yosun ve likenleri gölgesine almış mutlu huzurlu salınıyordu. Ne de olsa likenler bizim de toprak dediğimiz şeyin de atalarıydı. Onları büyük bi sevgiyle selamladım.
Bugün ay, akşam s19 ‘a kadar boşlukta olacakmış, yani rüyalamanın tam zamanı 🙂
Feyz-bük, tvTR ya da her nerdeysen, çık dışarıya oynayalııımmmm…
**
Lisanın, lastikli ve pek içrek pek komik yanlarına bi örnek daha:
Şırnak depreminin ardından Dr.Kalafat, CNN Türk’e demeç veriyor:
“Arap plakası Anadolu plakasını sıkıştırıyor!”
Fazla söze gerek kalmıyor :)))
Kim ki yurdundan fetih amacıyla çıkar, dönüp geldiğinde kendini tanıyamaz; çünkü dönüştürülmüştür. İnanmazsanız tarihe bakın. Bakabiliyosanız kişisel tarihinize de bakın.
Sözün gelişi dönmek o! Çünkü o yeri artık tanıyamaz bile, tıpkı Osmanlıların başına gelen. Bu yolda dönüş yok. Ava giden avlanır. nokta
Göçebe Türkler, -Taygalı asyalılar diyelim toptan- Feth için çıkmazlardı yola, sadece hayatta kalmayı kovalarlardı ve adı üstünde bi yurtları-kişilikleri- yoktu. Onlar varoluşla haşır neşir olmuşlardı. Fazladan bir tek kuş vurmaktan korkarlardı. Bunu iyi hazmetmek lazım :