Ustalık konusu

Bir önceki konuda aklıma gelen pasajı buldum:

 Bireyselleşmiş olan ruh, oyuna tekrar döndüğünde (yeni bir bedende can bulduğunda) çok önemli bir kaza olmazsa artık bu konumunu hep devam ettirecek demektir. Taa ki “usta” oluncaya kadar.

 Dünya oyununda öğrenci ile oyuncu arasında ne gibi farklar var?

 Bu farkları yazmaya zahmet etmeyeceğim. Kısaca, öğrenci kendini usta sanır, oyuncu ise bi bok olmadığını bilir; fakat olma ümidindedir diyebilirim. Usta ise ümidini bile kaybetmiş olandır. Çünkü ümidin en büyük engel olduğunu bilir.

 Go oyununda usta olmak için oyuna kendinden bir şeyler koymak gerekirmiş. Yani artık önceden hazırlanmış göze hoş gelen şekilleri kendince değiştirebilen, tesuji yapabilen, usta sınıfına giriyor.

Usta artık, oyun atlamaya adaydır tabii belli zamanlarda gelen asansörü yine de bekleyecek. Yani hasat ya da kıyameti.

Ustalığında kendi içinde dereceleri var. Zaten her iki ucun arasında sayısız kademeler, kademelerin altında sayısız alt kademeler var. Eğer buna girecek olursak kendimizi kaybederiz.

Size anlattığım her şeye, aslında gündelik hayatınızın içinde ve belki bir günde yüzlerce kez şahit oluyorsunuz.

Örneğin, öğrenci-oyuncu-usta sınıflaması için olimpiyat oyunlarını bir gözden geçirin. Olimpiyat için milyonlarca insan hazırlanmaya başlar; ama yalnızca bir tanesi madalya alır. Altın madalyalı bir sporcunun ne zaman gezgin olduğunu, nasıl alt oyunların etkisine kapılabildiğini ve nasıl derecesinden düştüğünü, bilen bilir.

 Fakat bütün bunlar bana göre yine de boş şeyler. Oyun oyundur.

 Kendim yani BEN, düzensiz ipeksi atalarımın bir kırışığıyım.

Ve bu kırışıktan yani kendimden sonsuza kadar vaz geçiyorum. En azından bu niyetle cesaret biriktiriyorum.

Tutmayın beni! Ben geleceğimden sonsuza kadar vaz geçiyorum.

Evvelden beri korktuğum şeyler için biraz alışma zamanı istemişimdir. Örneğin soğuk suya giremem, en az on dakika alışmam lazım. Dişçiye gideceksem, bir haftadan önceye randevu almam. Cesaret kolay birikmiyor. Niyetin dolup dolup, bardağı taşırması lazım. Fakat niyetlendiğim şeyden vazgeçtiğim görülmemiştir. Zaten bu benim elimde mi? Niyetim gerekeni yapmak için bütün şartları benim için hazırlar, hatta son adımda tereddüt edersem, arkamdan bir gül yaprağı kadar nazikçe itekleyiverir.

Bırakın da son kez kendime ağlayayım.

Derin bir ümitsizlik halindeyim.

Ölesiye sıkılıyorum

Ölesiye yalnızım

Zaman geçmiyor, hiçbir şey beni dünyaya çekmiyor!

Bu kederli hali ne yapacağız biz?

Daha önce sevdiğim şeyler, soluk hatıralar gibi bakıyorlar bana:

Terastaki rengarenk çiçekler, öbek öbek geçen bulutlar

Ve taa ilerlerden  ufukla birleşmiş Marmara!

Yiyip içtiklerim, okuyup yazdıklarım

İşte bütün bu şeyler, anı defterinin içinde özenle kurutulmuş gibiler.

İsteklerimin böyle kolayca gerçekleşmesi dahi şaşırtıp sevindirmiyor artık beni

Sıradan “fark etmez” durumları yani!

Bütün bunların üzerine “Gösteri Peygamberi’ni” okuyorum!

Sen ne diyorsun Palahnıuk arkadaşım yaaa?!

Biz bu filmden de usandık.

Usanmadığımız bişey kalmadı!

Fakat aklımdan intiharın İ si bile geçmiyor.

Bekleyip bu işin sonunu görmem lazım

Kendi kanımda boğuluşumu izlemem lazım

Artık düşünecek hiç bir şey kalmadı

Kara bitti, deniz bitti, hava bitti

Ateşteyiz herhalde, cehennem diyebilir miyiz buna?

Ölesiye bunalma duygusu!

Kuru öğürmeler gibi bişey

Geride çıkaracak safra kalmama durumu

Buyur buradan yak!

Hep birlikte yakalım, önden buyur Palahnıuk yoldaş

Kimseyle görüşmek istemiyorum, bunaltım vazgeçilmeyecek denli ilginç!

 Eğer bir damla sevebilsemmmm???

Önce Molla Nasreddin gibi oturduğum dalı kesiyorum

Sonra düşüşümü seyrediyorum!

Hiç bi boka benzemiyor

Sonra kestiğim dalın kendimden başka bişey olmadığını görüyorum.

Saatin tersine doğru dönüyorum

Soğancığımda bir tutukluk hali, ensem odunlaştı

Vücudum hissiz

Hiçbir yaşam belirtisi yok burada

Her şey kurgu!

Geber inşallah! Bütün bunları seyretmek durumunda kalan bana söylüyorum bunu.

 Artık kendi cesedim bile ağlatmıyor

Tam tersine kahkaha atma isteği geldi şimdi

İki saattir ilk gelen tepki bu oldu.

Yaz kardeşim saat 15.35

Gülme sinyali alındı!

 

-Bir Kadını Öldürmek- Kitabından alıntı