Sibel Sağlığım konusunda endişelenip bana ulaşmaya çalışan arkadaşların içini rahatlatayım, gayet iyiyim, biraz şaşkınım, velakin ben şaşırmayı severim 🙂 Bu ilk hafta biraz yavaş çekim yaşayacağım, telefonlara bakmıyorum.
Epey bi süredir bilgilerimi fazla ciddiye almıyordum, bu rahatlatıcıydı ancak galiba gelişen görülerimi bundan biraz ayrı tutmalıymışım. Görülerimi biraz daha ciddiye alıp bunları tercüme etmek için gerekli bi iki lisanı öğrenmek gerekebilir belki, kimbilir. Eğlenebileceksem zahmet ederim walla, değilse umurumda değil 🙂
Hepinize teşekkürler ilgi ve ihtimamınız için. Biliyorum adı korkutucu -kalp krizi/anjiyo vs- ama bence işlevi harika bu işin, çünkü şifası aynı anda içinde, öldüysen de hayatta kaldıysan da otomatik şifalandın anlamına geliyor 🙂 Bence önümüzdeki günler heyecanlı olacak.
Gayet iyiyim bu arada,bi yerim filan ağrımıyor çok şükür, biraz ağırdan alıyor oluşumuz yalnızca bi önlem. Benim tepki baştan sona şaşkınlık olmuştu şimdi aradan beş gün geçtikten sonra ise şaşkınlığımın yerini bi çeşit minnet duygusu alıyor, sanki bi ödülü hak etmişim ve ulaşmışım sonunda gibi bir his. Tıkalı damarların-meğerse- ardından sürdürdüğüm hayat sonlandı şimdi bilinmedik bi başka maceraya açılıyorum 🙂 Öpüyorum hepinizi.
*
Rolleri çoğu kez biz seçmiyormuşuz bize bi yerden geliyormuş gibi görünüyor -belki bu sebeple insanlar ilahi bir şeyin varlığına inanma eğiliinde oldular hep- ancak yeni bir rolün sana nasıl ulaşacağını bilmiyor oluşun hatta adını sanını bilmiyor oluşun -tıpkı Bak oyuncusu gibi- o rolü baştan beri yaratıp olgunlaştırdığın -kendinden gizli çünkü eğer bilirsen mevcut rolün yeniyi boğarak öldürür- gerçeğini hiç bozmuyor, sadece bir moderatör/aracı/teslimatçı gerekiyor o kadar! 🙂